Δεν είναι δίκαιο να με αφήσεις τώρα
Τώρα που τα μάτια μου κοιτούν τον ουρανό
και οι πληγές μου έχουν γιατρευτεί
Τώρα που στέκομαι στα πόδια μου
Δεν είναι δίκαιο να με αφήσεις τώρα
που ξύπνησα από αυτό το ατελείωτο όνειρο
όπου ο ήλιος έγινε σκιές
και μετά βίας μπορώ να γυρίσω πίσω
Τώρα που το σώμα μου αντέχει
και που μπορώ να σε αγκαλιάζω όπως χθες
Μου λες πως δεν είμαι πια ο ίδιος όταν σ'αγαπάω
Φαίνεται όμως πως κι εσύ έχεις αλλάξει
Πονάει, να κοιτάω τα απογεύματα το ποτάμι
Ο αέρας που αναπνέω απλά πονάει
Πονάει, που δεν είμαι πια ο εκλεκτός
ο οποίος θα σου κάνει το απαγορευμένο
Πως πονάει, πρέπει να καταλάβω
ότι τα τραγούδια μου και η αγάπη σου δεν πάνε μαζί
Χεεε...
Δεν είναι δίκιαιο να με αφήσεις τώρα
που μπορώ να χαρώ το χαμόγελό σου
και που ευχαριστώ τον Θεό που σε έχω
μαζί μου κάθε αυγή
Τώρα που είμαι ζωντανός για να σε αγαπήσω
και η φωνή μου έχει αποκτήσει και πάλι πίστη
Γεμίζεις με φαντάσματα και δεν καταλαβαίνεις
ότι μόνο εσένα αγαπώ, γυναίκα
Πονάει, να κοιτάω τα απογεύματα το ποτάμι
Κάθε ανάσα απλά πονάει
Πονάει, που δεν είμαι πια ο εκλεκτός
ο οποίος θα σου κάνει το απαγορευμένο
Πως πονάει, πρέπει να καταλάβω
ότι τα τραγούδια μου και η αγάπη σου δεν πάνε μαζί
Πως πονάει
Δεν πάνε μαζί
Δεν πάνε μαζί