belki de küçük bir sevgi göstergesi olarak
yalnızca anlayışına ihtiyacım var,
"hayatım neden böyle" yalnızca benim değil,
nerdeyse herkesin sorduğu bir soru çünkü.
denedim,
her şeyi denedim intihar etmek dışında
o da aklımdan geçmedi değil...
huzuru, sükuneti evla görüyorum,
o durumda hiçbir şeye sahip olmak zorunda kalmazdım mesela
ama en nihayetinde bir hayvanım ben de
bütün bu hırsım(daha çoğunu isteten saldırgan iç güdülerim) ne işe yarar diye sormadan edemiyorum
denedim,
her şeyi denedim intihar etmek dışında
o da aklımdan geçmedi değil...
hayat tek yöne giden bir yol gibi, ve onu resmedebilsek
doğru yöne giden bir ben çizerdim
doğruyu çok biliyormuşçasına kaptırdım kendimi gidiyorum da,
esasında sadece doğru olan bu diye tahmin ediyorum.
denedim,
her şeyi denedim intihar etmek dışında
o da aklımdan geçmedi değil...
ama sadece öyle bir geldi aklıma ya... yoksa ciddi değilim
gündüzleri bile karanlığın içindeyim,
öyle aleladesinden değil ha... sağlam, büyük bir bunalım benimkisi
kendi fikirlerim içinde kaybolmuşken, silahı kafama dayamayı düşünürken buldum kendimi
denedim,
her şeyi denedim intihar etmek dışında
o da aklımdan geçmedi değil...
ama iyiyim ben,
iyiyim.