Jueves [Occitan translation]

Se siguesse mès polida e un shinhau mès magra

se siguesse especiau, se siguesse de revista,

auria eth coratge de crosar eth vagon

e demanar-te qui ès.

Te sès en dauant e ne t’imagines,

que pòrti per tu era mia pelha mès polida,

e, ath veir-te hèr un badalh ath veire,

s’inonden es mies pupilles.

Tot d’un còp me guardes,

te guardi e pantèishes,

jo cluqui es uelhs,

desvies era vista,

a pena respiri,

me hèsqui petiteta

e me meti a tremolar.

E atau passen es dies, de deluns a diuendres,

coma es golondrines dera poèma de Bécquer,

d’estaction a estacion, cara a cara tu e jo,

ací ven eth silenci.

Tot d’un còp me guardes,

te guardi e pantèishes,

jo cluqui es uelhs,

desvies era vista,

a pena respiri,

me hèsqui petiteta

e me meti a tremolar.

E alavetz succedís, desvelhen es mèns pòts,

pronóncien eth tòn nòm en tot tartamudejar,

supausi que penses “Quina gojata mès pèga!”

e voi morir.

Mès eth temps s’arture

e t’apròpes en tot díder

“Jo non te coneishi e ja te mancaua,

cada maitin refusi eth dirècte e alisti aguest tren.”

E èm arribant, era mia vida a cambiat,

un dia especiau aguest 11 de març,

me prenes era man, arribam a un tunèl

qu'amòrte era lum.

Tròbi era tua cara

gràcies as mies mans,

Me torni valenta

e te puni enes pòts,

dides que m’estimes

e jo te regali er ultim bohi deth mèn còr.