Μουζική: Θωμάς Κλους, Άνετα Λαγγεροβά
Στίχοι: Θωμάς Κλους
Θέσεις στα τοπία,
ίχνη στα ξένα προσώπατα,
στην υποσυνείδηση
φόβος
είμαι...
Μια θερμότητα στα παπλώματα,
γυάλινα θραύσματα κάτω από τα μαξιλάρια.
Δεν πια αυτόχειρας,
μόνο άνθρωπος
χωρίς τα ονόματα.
Όταν με συγχωρείς,
ξυπνάς τη μέρα από την κίνηση της παλάμης,
αλλά δεν είσαι πιο κοντά,
μόνο με θυμίζεις
ποιος είμαι...
Πυγολαμπίδα των χειμερινών πρωινών,
Άνεμος από δύο σημεία ορίζοντα,
Άχρωμη επιφάνεια νερών.
Ο άνθρωπος στο σώμα μου είναι μόνος,
γλιστρά κάτω από τα βλέφαρα,
όπου χωρίς όχθες ρέω κι εξαφανίζω.
Μια οντότητα καμίας στα σκοτάδια
Ένας τόνος κανενός στης ηχούς
προεξέχει από τις φύκιες
το σκιά σας.
Ένα φτερό στροβιλίζει σκόνη
Από τον υδράργυρο διαβάζω σ΄ όνειρά σου.
Όταν τα χείλια ηρεμήσει τη φωνή,
θα σε αποκαλύψω..
Είμαι
Πυγολαμπίδα των χειμερινών πρωινών,
Άνεμος από δύο σημεία ορίζοντα,
Άχρωμη επιφάνεια νερών.
Ο άνθρωπος στο σώμα μου είναι μόνος,
γλιστρά κάτω από τα βλέφαρα,
όπου χωρίς όχθες ρέω.
Από τα αγέννητα άνθη των μαργαριτών,
από δύο διαφορετικούς κόσμους, από την επιδερμίδα προσώπων των παλλακίδων,
μπερδεμένη διαδρομή προς τον στόχο.
Με έντονο φως και με προθυμία να γίνω αυτό
που τι είναι εδώ για μακροχρόνια που δεν βλέπω με δική μου.
Δε θέλω να σταματήσω μέχρι είμαστε ζωντανοί
Όνειρο
Πυγολαμπίδες των χειμερινών πρωινών,
Άνεμος από δύο σημεία ορίζοντα,
Άχρωμη επιφάνεια νερών.
Ο άνθρωπος στο σώμα μου είναι μόνος,
γλιστρά κάτω από τα βλέφαρα,
όπου χωρίς όχθες ρέω.
Πυγολαμπίδα των χειμερινών πρωινών,
Άνεμος από δύο σημεία ορίζοντα,
Άχρωμη επιφάνεια νερών.
Ο άνθρωπος στο σώμα μου είναι μόνος,
γλιστρά κάτω από τα βλέφαρα,
όπου χωρίς όχθες ρέω κι εξαφανίζω.