Από τον κόκκινο ουρανό της ανατολής. Στο ηλιοβασίλεμα στη δύση
Έχουμε ξεγελάσει το θάνατο και εκείνος έχει ξεγελάσει εμάς
Αλλά αυτό ήταν μόνο ένα όνειρο. Και αυτό είναι το τι σημαίνει
Κοιμόμαστε και θα ονειρευτούμε για ακόμα περισσότερα
Και το θραύσμα παραμένει από τις μνήμες μας
Και οι σκιές που φτιάξαμε με τα χέρια μας
Σκούρο γκρί, ήρθαν να θρηνήσουν, όλα τα χρώματα της αυγής
Αυτή θα είναι η τελευταία μέρα του καλού τεχνίτη;
Ξέρω τι θέλω, λέω ότι θέλω
Και κανείς δεν μπορεί να το πάρει μακριά.
Ξέρω τι θέλω, λέω ότι θέλω
Και κανείς δεν μπορεί να το πάρει μακριά.
Ξέρω τι θέλω, λέω ότι θέλω
Και κανείς δεν μπορεί να το πάρει μακριά.
Ξέρω τι θέλω, λέω ότι θέλω
Και κανείς δεν μπορεί να το πάρει μακριά.
Αλλά η ανάμνηση ακόμα παραμένει.
Όλα αυτά τα προηγούμενα χρόνια τα όχι τόσο παράξενα
Οι χειμερινοί χρόνοι μας είναι σαν ένα σιωπηλό κάλυμμα
Και το καρδιοχτύπι της ημέρας
Οδηγεί την ομίχλη μακριά
Και του χειμώνα δεν είναι το μοναδικό όνειρο τριγύρω
Στη ζωή σου μπορεί να διαλέξεις απομόνωση
Και τις σκιές που χτίζεις με τα χέρια σου
Αν γυρίσεις προς το φώς, που καίει μέσα στη νύχτα
Τότε η μέρα αυτού του καλού τεχνίτη έχει ξεκινήσει
Ξέρω τι θέλω, λέω ότι θέλω
Και κανείς δεν μπορεί να το πάρει μακριά.
Ξέρω τι θέλω, λέω ότι θέλω
Και κανείς δεν μπορεί να το πάρει μακριά.
Ξέρω τι θέλω, λέω ότι θέλω
Και κανείς δεν μπορεί να το πάρει μακριά.
Ξέρω τι θέλω, λέω ότι θέλω
Και κανείς δεν μπορεί να το πάρει μακριά.
(Αποθήκευσε τη ζωή σου και διάλεξε την καταστροφή του χρόνου αντί του εαυτού σου)
Στη ζωή σου μπορεί να διαλέξεις απομόνωση
Και τις σκιές που χτίζεις με τα χέρια σου
Αν γυρίσεις προς το φώς, που καίει μέσα στη νύχτα
Τότε η μέρα αυτού του καλου τεχνίτη έχει ξεκινήσει
Ξέρω τι θέλω, λέω ότι θέλω
Και κανείς δεν μπορεί να το πάρει μακριά.
Ξέρω τι θέλω, λέω ότι θέλω
Και κανείς δεν μπορεί να το πάρει μακριά.
Ξέρω τι θέλω, λέω ότι θέλω
Και κανείς δεν μπορεί να το πάρει μακριά.
Ξέρω τι θέλω, λέω ότι θέλω
Και κανείς δεν μπορεί να το πάρει μακριά.