Быў ты… сарамлів заўсёды,
Ціхім, мірным, але дарагiм.
О, да зараз* -- цябе няма больш,
I не знаю, ці не знаю, дзе ты ёсць.
Ўсё чакаю цябе я,
Накрываю на дваіх стол.
Ты вяртайся у дом наш,
Бо люблю я, знаеш як.
Як дні – днiтыя доўгi,
Калі побач -- i няма цябе.
О, добра знаю, што не маю,
Але страцiўшы, пытаю** -- дзе ты ёсць.
Ўсё чакаю цябе я,
Накрываю на дваіх стол.
Ты вяртайся у дом наш,
Бо люблю я, добра знаеш.
Усё чакаю цябе я,
Гатаваю для дваіх стол.
Ты варочайся ў дом наш,
Так люблю я, знаеш як.