Ishte si te shihej,
Pamja e stabilitetit tend
Befas veshtrimi shkon tej
Dhe te le me vdekjen
dhe te pa shpresë ?
Njëmbëdhjetë dhe ajo ka shkuar .
Njëmbëdhjetë qe kur dhame lamtumirën .
Njëmbëdhjetë ende ka mbetur
Duke pritur mua ti jap lirine
Rruges per në shtëpi .
Me leviz me një tingull .
Me hap me një gjest .
Me shtyn poshtë dhe larte,
Me shfaqet ku nisi gjithcka ,
Njëmbëdhjetë .
Je shume i tmerruar
Sa ta kuptosh kete,
Ti je peshperima
qe me ndillte drej shtepise
Nen nje qiell te zbehte te Ohajo-s
Njëmbëdhjeta ka qene e do jete ne pritje ,
Duke mbrojtur ate dritëz ,duke u habitur ...
Ku dreqin une kam qenë ?
I fjetur , humbur , dhe i mpirë une.
Sa i lumtur që te gjeta tyj.
Jam plotesisht zgjuar dhe po kthehem
Në shtëpi .
Do desha te te shihja tyj
Te ktheheshe e te rendje e luaje.
Endrrat humben tej,
Drejtomë shpirtin tim te lashte.
Drejtomë deri ne drite.
Syno trupin tend qiellor,
Duke ruajtur nje kujtim.
Do mbrij ne driten tende,
Mbaje driten tende
Mbaje driten tende te mund ta shoh.
Mbaje ,
Larte.
Mbaj dritën tënde ,
Njëmbëdhjetë .Drejtome ne cdo te lehtin hap pas hapi
Pas cantimi e çdo kujtim te mbartur.
Lëviz për të sheruar,
Aq shpejt sa dhimbja e lejon qe te bashkohemi
Dhe të dy të bejme para.
Mbaj dritën tënde ,
Njëmbëdhjetë .Drejtome ne cdo te lehtin hap pas hapi
Pas cantimi e per çdo kujtim te mbartur.
Derisa një dhe një të jenë një, Njëmbëdhjetë .
Pra shndrit ,vogelush , shndrit .
Po kthehem në shtëpi !