Zoals een schaterlach
De droefheid gaat troosten
Zoals een toekomstige ademtocht
De sintels doet oplaaien
Zoals de geur van zwavel
De vlam doet ontbranden
Jeugd sta op
Tegen het leven dat zijn gang gaat
En dan dooft
Tegen de liefde die je grijpt en pakt
maar niet houdt
Tegen het spoor dat achter zich vervaagt
Jeugd sta op
Aan je schouder
Herneem ik de strijd
Tegen de zwaartekracht die ons ten val brengt
die met kabaal de doden doet ontwaken
Om de smaragd die je draagt
weer nieuwe glans te geven
Om de pracht van de aurora
aan de schemering terug te geven
Zeg me of je nog brandt
Zeg me of deze hoop
die je vasthoudt nog brandt
want je hebt geen weet
van de passie en het vuur
die ik in je ogen zie
Jeugd sta op
Terwijl je ziet hoe men huilt
Hoe moeilijk begaanbaar de wegen zijn
Hoe we ziek worden
Van het leegdruppelen van onze aderen
In de schaduw van de stralenbundel
Zal je me steeds weer krijgen makker
Zeg me wanneer de vloed komt vriend
De tegencultuur zal altijd tegenstrooms zijn
Tegen wat er uit de vuilnisgoot van hun monden komt
Aangezien de politiek
een aflopende zaak is.
Is het aan dromers en aan het utopisten
Om ons DNA wat eerlijker te maken
Om ons stof
wat meer als zand te maken
In dit droeve land
Weet je dat je op een dag
Je vader zal moeten doden
En je stem laten horen
Jeugd sta op
In Indisch maanlicht
Altijd surfend op de golf
Naar de ziel
Slijp het mes
aan de ronding van je lichaam
Want hier ben je alleen in de strijd verlost van je trieste lethargie
Bevrijd jezelf toch
Aangezien we cijfermatigs de balans moeten opmaken
Balanceren onze liefdes op de rand van de afgrond
Hoor je dan niet dan het lied van de doden gezongen wordt vanavond
Zie je de hemel dan niet binnen handbereik?
Jeugd sta op
Zoals een schaterlach
De droefheid gaat troosten
Zoals een toekomstige ademtocht
De sintels doet oplaaien
Zoals de geur van zwavel
De vlam doet ontbranden
Als we in de afgrond duiken, weten we niet waar de ziel blijft
Jeugd sta op
Tegen het leven dat zijn gang gaat
Wie verliest ons dan?
Tegen de liefde die je grijpt en pakt
En die je dan begraaft
Tegen het spoor dat achter zich vervaagt
Jeugd sta op
Jeugd sta op
In Indisch maanlicht
Altijd surfend op de golf
Naar de ziel
Slijp het mes
aan de ronding van je lichaam
Want hier ben je alleen in de strijd verlost
van je trieste schijndood. Bevrijd jezelf toch
Aangezien we cijfermatigs de balans moeten opmaken
Balanceren onze liefdes op de rand van de afgrond
Hoor je dan niet dat het lied van de doden gezongen wordt vanavond
Ter nagedachtenis van degenen die voor je gevallen zijn.
Jeugd sta op