Dziewczynkę znam z pewnej wyspy
Jedyna taka wśród nas
I kocha ludzi i morze
I najjaśniejszą jest z gwiazd
Choć czasem świat zda się wrogi
Nie raz cię zrani nie dwa
Lecz blizny także kształtują twoje "Ja"
Odmienią cię twoi bliscy
Przeżycia zaś drogę wskażą
I nie da się już zagłuszyć
Cichego głosu w twej duszy
I gdy ten głos zacznie szeptać
Vaiana, już blisko masz
Vaiana, słuchaj. Czy już znasz swoje "Ja"?
Kim jestem?
Jestem dziewczyną z Motunui
Która kocha oceanu dal co woła
A moim ojcem jest odważny wódz
Przodkowie byli odkrywcami mórz
Ich dawny czas powraca znów i woła
Dzięki mnie, jesteśmy dzisiaj tu
Blisko horyzontu
Jestem życiem, jestem tym
Co wciąż tak mnie woła!
Lecz ten zew nie jest tam w dali gdzieś, ale we mnie
Jak morza prąd, raz się budzi, raz drzemie
Przy mnie bądź, przypominaj mi o tym codziennie
I z drogi tej nie pozwól zejść!
Jestem Vaiana!