Jesienny zmierzch [Croatian translation]

Przyzywa mnie jesienny sad,

gdzie tyle wspomnień z dawnych dni.

Miedziane liście trąca wiatr,

wysoko gdzieś żurawi klucz po niebie płynie.

I wtedy nic nie dzieli nas,

co kiedyś było jeszcze trwa.

I jesteś Ty, zwyczajnie tak

jak jasne słońce, jak powietrze.

I tak już jest od wielu lat,

gdy wraca jesień do mych drzwi.

Odnaleźć pragnę cichy sad,

by wszystko to, co zabrał czas ożyło we mnie.

Z daleka Twój usłyszę głos

I słowa, które dobrze znam,

Wołają mnie w odległe dni:

wiem, że Cię nigdy nie zapomnę.