Jer Kad Ostaris [Polish translation]

Bo kiedy się zestarzejesz,

nikt nie zapuka do twoich drzwi

ani potok ze srebrnymi rybami

ani młode źrebię o wilgotnych oczach,

ani kwitnąca jabłoń, nikt.

Tylko ja

Kiedy się zestarzejesz

niby obłoczek nad twoją kawą

przyjdę w wełnianym płaszczu

i usłyszę, jak wymknie ci się moje imię

i powoli, sama z siebie, popłynie

ostatnia za mnie łza.

Jeden za drugim, powoli

przejeżdżają pociągi

jak zwykle postawisz storczyki w oknie

zdaje mi się, że zaczyna się miesiąc Ramadan

trochę jest smutno

gdy się zestarzejesz