Jeg Faller [Belarusian translation]

Высока тамака стаю я ў часе:

У гэтай зялёнай, пекнай ды цёплай,

Магутнай разгатай кароне дрэва, ў белых аблоках,

Аточаны іх прыгажосцю і прыязнасцю.

Я падаю.

Проста ўніз.

Высока тамака стаю я ў часе:

На верхавіне Сусветнага Дрэва.

З вышыні адтуль я выпадаю з часу:

У бяздоннае, пустое і бясчаснае.

У паданні змяняецца кара дрэва.

Галіны ды галінкі, лісце ды арэхі,

Праносяцца паўз мяне на нязмернай хуткасці.

Карані і зямля набліжаюцца.

Мой час знікае прэч.

У смерць, ды з смерці.

У жыццё, ды з жыцця.

Уніз па рацэ

Якая не мае вытока.

У цемру, ды з цемры:

У холад, ды з холаду.

Скрозь час, па-за часам:

Дзе боствы усміхаюцца.

Я выпіваю з ракі забыцця,

Грабу, не замачыўшы вёслаў па рацэ нянавісці.

Плыву са спадарожным ветрам,

Да мяжы, пачатку і сэнсу боскіх сілаў.