Polako tone jesenje sunce,
I k'o sa visina
Olovni oblak po duši mi pade,
Najcrnji pokrov bola i gorčina.
Što moje bašte ostaše bez grana
I slatka ploda, što rađa i zrije
Tu na vatri srca?
I gdje su jorgovana vijenci plavi?
I kobna mis'o moriti me stade:
Što moja nisi? Što moja nisi?
I što smiraj dana
Ne nosi meni zvijezde, samo jade?...