Jeanne [Breton translation]

'Ti Chann, ar Chann,

digor eo he zavarn d'an dud hep ti nag aoz,

posubl e vefe ober Tavarn an Aotroù Doue outi

mar ne vefe ket unan endeo,

an hini diwezhañ ma c'heller mont tre

hep skeiñ ouzh an nor, hep aotre tremen...

'Ti Chann, ar Chann,

e vezer n'eus forzh piv, e teuer n'eus forzh pegoulz,

hag evel dre vurzhud, dre achanterezh

perzh e vezer eus an tiegezh.

E-barzh he c'halon, dre en em voustrañ un nebeud

e chom un tamm frankiz.

Chann, ar Chann,

paour eo, ha gwall-bourvezet eo he zaol d'ar peurliesañ,

met an nebeud a gaver warni a walc'h da viken.

Dre he doare reiñ

heñvel eo he bara ouzh ur wastell,

hag e dour ouzh ar gwin evel div dakenn laezh.

Chann, ar Chann,

paeañ a reer dezhi, pa c'heller, prizioù marzhus:

ur pok d'he zal pe d'he blev wenn,

un doare kendon war ar gitar,

chomlec'h ur c'hazh skaotet 1

pe ur c'hi kagalet holl da ober he gwerzh-butun.

Chann, ar Chann,

er roz hag er c'haol n'he deus ket kavet bugale

a garje hag a ziwallje ouzh ar pevar avel,

a istribilhje ouzh he c'horfenn

hag a zourje gant he laezh...

Glac'haret holl e vije maouezed all gant se...

Met Chann, ar Chann,

n'en em chal muioc'h eus se eget un disteraj:

bezañ mamm da dri c'hornandon, petra dalv se

pa vez-hi mamm d'an holl ved,

pa vez dezhi an holl vugale war an douar,

er mor hag en neñv.

1. Daveet eo d'ar ganaouenn "C'est la Mère Michel qui a perdu son chat...".