Αγαπητοί μου γονείς, φεύγω
Σας αγαπώ, μα φεύγω
Δεν θα έχετε πλέον παιδιά
Απόψε
Δεν δραπετεύω, πετώ
Καταλάβετε το καλά, πετώ
Χωρίς καπνό, χωρίς αλκοόλ
Πετώ, πετώ
Με παρατηρούσε χθές
Ανήσυχη, προβληματισμένη, η μητέρα μου
Σαν να το είχε αισθανθεί
Πράγματι, αμφέβαλε
Άκουγε
Είπα ότι ήμουν καλά
Όλα έμοιαζαν γαλήνια
Έκανε σαν να μη συνέβη τίποτα
Και ο αβοήθητος πατέρας μου
χαμογέλασε
Μην επιστρέψεις
Απομακρύνσου λίγο ακόμα
Υπάρχει ένας σταθμός, άλλος ένας σταθμός
Και τελικά ο Ατλαντικός
Αγαπητοί μου γονείς, φεύγω
Σας αγαπώ, μα φεύγω
Δεν θα έχετε πλέον παιδιά
Απόψε
Δεν δραπετεύω, πετώ
Καταλάβετε το καλά, πετώ
Χωρίς καπνό, χωρίς αλκοόλ
Πετώ, πετώ
Στο δρόμο ρωτώ τον εαυτό μου
αν οι γονείς μου υποψιάζονται
ότι τα δάκρυά μου έχουν βυθίσει
τις υποσχέσεις και την επιθυμία να προχωρώ
Στη ζωή μου να πιστεύω μόνο
ό,τι μου είχε υποσχεθεί
Γιατί, πού και πώς
Μέσα σε αυτό το τρένο που απομακρύνεται
κάθε στιγμή
Είναι παράξενο, αυτό το κλουβί
που εμποδίζει το στήθος μου
Δεν μπορώ να αναπνεύσω πια
Με εμποδίζει στο να τραγουδώ
Αγαπητοί μου γονείς, φεύγω
Σας αγαπώ, μα φεύγω
Δεν θα έχετε πλέον παιδιά
Απόψε
Δεν δραπετεύω, πετώ
Καταλάβετε το καλά, πετώ
Χωρίς καπνό, χωρίς αλκοόλ
Πετώ, πετώ
Λαλαλαλα...
Πετώ
Πετώ