Mijn beste ouders, ik vertrek
Ik hou van julle, maar ik vertrek
Jullie zullen vanavond geen kinderen meer hebben
Ik vlucht niet, ik vlieg
Begrijp 't goed, ik vlieg
Zonder rook, zonder alcohol, ik vlieg, ik vlieg
Het is donderdag, het is vijf over vijf
Ik heb een kleine koffer dichtgedaan
En ik loop zachtjes door het slapende appartement
Ik open de voordeur, mijn adem ingehouden
En ik loop op het puntje van mijn voeten
Zoals de avonden wanneer ik na middernacht thuiskwam
Om ze niet wakker te maken
Gisteravond aan tafel
Geloofde ik dat mijn moeder over iets twjfelde
Ze vroeg me of ik ziek was
Waarom ik zo bleekjes was
Ik zei dat het goed met mij ging
Ik denk dat ze er zeker van was en geloofde me, en mijn vader glimchte
Tijdens het passeren van de auto
Voelde ik me gek
Ik dacht dat dit harder en opwindender zou zijn
Een beetje zoals een avontuur maar minder hartbrekend
Oh, vooral niet terugkeren, reis wat verder af
Er is een treinstation,
En na het treinstation, is er de Atlantische Oceaan,
En na de Atlantische Oceaan ...
Deze kooiruimte die me de borst blokkeert is bizar
Dat verhindert me bijna om te ademen
Ik vraag me af of zometeen
Mijn ouders twijfelen of ik aan het huilen ben
Oh, vooral niet terugkeren, noch de ogen noch het hoofd
Niet achterom kijken
Zie alleen wat ik me heb beloofd
En waarom en waar en hoe
Het is vijf voor zeven, ik ben in slaap gevallen in deze trein,
Die wat verder afreist
Oh, vooral niet terugkeren ... Nooit!
Mijn beste ouders, ik vertrek
Ik hou van julle, maar ik vertrek
Jullie zullen vanavond geen kinderen meer hebben
Ik vlucht niet, ik vlieg
Begrijp 't goed, ik vlieg
Zonder rook, zonder alcohol, ik vlieg, ik vlieg