Ik droom niet meer, ik rook niet meer,
ik heb zelfs geen geschiedenis meer.
Ik ben vies zonder jou,
ik ben lelijk zonder jou,
ik ben zoals een wees in een weeshuis.
Ik heb geen zin meer om mijn leven te leven,
mijn leven stopt als jij vertrekt.
Ik heb geen leven meer en zelfs mijn bed
verandert in een stationsplatform
als jij weggaat.
Ik ben ziek,
helemaal ziek!
Zoals toen mijn moeder 's nachts naar buiten ging
en ze me alleen liet met mijn wanhoop.
Ik ben ziek,
volmaakt ziek!
Je komt, we weten nooit wanneer.
Je vertrekt weer, we weten nooit waarheen.
En het is al bijna twee jaar
dat het je niks meer boeit.
Zoals een steen,
zoals een zonde,
ben ik verslaafd aan je.
Ik ben vermoeid, ik ben uitgeput
van het moeten doen alsof ik gelukkig ben als zij er zijn.
Ik drink elke avond
maar alle whisky's,
smaken voor mij precies hetzelfde
en alle schepen dragen hun vlaggen.
Ik weet niet meer waar ik heen moet: je bent overal.
Ik ben ziek,
helemaal ziek!
Zoals toen mijn moeder 's nachts naar buiten ging
en ze me alleen liet met mijn wanhoop.
Ik ben ziek,
volmaakt ziek!
Je hebt me beroofd van al mijn liederen,
je hebt me geleegd van al mijn woorden.
Maar toch, had ik talent voordat ik je aanraakte.
Deze liefde doodt me,
als het doorgaat, zal ik sterven met alleen mezelf.
Dichtbij mijn radio, als een gek jochie,
luisterend naar mijn eigen stem die zal zingen:
Ik ben ziek,
helemaal ziek!
Zoals toen mijn moeder 's nachts naar buiten ging
en ze me alleen liet met mijn wanhoop.
Ik ben ziek!
Dat is het ik ben ziek!
Je hebt me beroofd van al mijn liederen,
je hebt me geleegd van al mijn woorden.
En ik heb een heel ziek hart,
omgeven door barricades.
Hoor je? Ik ben ziek!