زندگی شادمانه ای داشتم
در کاخ هایی از طلای سیاه و گوهرهای گرانبها
دجله می خروشید
بر سنگواره های شیشه ای
و هزار خلیفه در تک و تاز
برای هم آغوشی در رقص با من
مرا شهر سرشار از شکوه می خواندند
خدایا زمانه چه زود گذشت
مرا پایتخت نور می خواندند
خدایا همه چیز ناپدید شد
اسم من بغداد است
افتاده
زیر آتش تانک ها
زیر آتش تانک ها
اسم من بغداد است
شهزاده ای
شکل باخته
و افتاده به باد نسیانم
افتاده به باد نسیانم
بر این پهنه زندگی می کنم
همچون گدای وامانده ای زیر بولدزورها
.و در تسخیر ارواح
بر زیبایی از کف داده ام می گریم
که زیر این سنگ های نیم سوز
روح من است که جان می سپارد
مرا پایتخت نور می خواندند
خدایا همه چیز ناپدید شد
افسانه های هزار و یک شب من
دیگر کسی را خوش نمی آید
هر چه بود نابود کردند
هر چه بود نابود کردند
افتاده به باد نسیانم