Ajo ishte e pafrikshme. Sytë e saj ishin të zinjë si qymyr.
Ata ishin armë, qëllonin, dhe gjuanin në çast
Koha ndalonte kur ajo ecte
Për kohën dhe hapësirën, kush kujdeset për botën?
Oh trëndafili imi, si një njeri i butë e dashur mund të krijohej nga unë prej teje?
Ti më godite, nuk mund ta dish, humba vetëdijen
nuk e rikthej, nuk e rikthej lehtë
Pastaj, eja dhe qëndro me mua.
Eja le të bëjmë qef sonte
Jam gati të të shërbej me besim apsolut.
Zemra ime rra në dashuri me ty si e dehur
Kam dashuruar dikur, mund të djeg vetëveten për hir të dashuris sime.
Dhe le të bëjmë qef sonte
Jam gati të të shërbej me besim apsolut.
Kam dashuruar dikur, mund të djeg vetëveten për hir të dashuris sime.
Lëkura e saj ishte si bora, e bardhë, dhe e ngrohtë
I vinte erë trëndafili kur ti kaloje pranë saj
Floku i saj i hollë fluturonte kur ajo e hedhte.
Nga larg fytyra ime bëhej si fundi i botës