Ջա՜ն, ա՛ղբեր, ջա՜ն, ա՜ղբեր,
Ջա՜ն, յա՛րո, ջա՜ն,
Ջա՜ն, յա՛րո, ջա՜ն, յա՛րո,
Ջա՜ն, ա՛ղբեր, ջա՜ն:
Սարերը ման եմ եկել,
Դաշտերը բան եմ եկել.
Ասին՝ աղբեր դե կելա,
Գժի նման եմ եկել:
Ջա՜ն, ա՛ղբեր, ջա՜ն, ա՜ղբեր,
Ջա՜ն, յա՛րո, ջա՜ն,
Ջա՜ն, յա՛րո, ջա՜ն, յա՛րո,
Ջա՜ն, ա՛ղբեր, ջա՜ն:
Գարունը նոր ա բացվել,
Վարդը կոկոմ ա դարձել.
Աղաչանքս չ’իր լսում,
Իմ սիրտը մոմ ա դարձել:
Ջա՜ն, ա՛ղբեր, ջա՜ն, ա՜ղբեր,
Ջա՜ն, յա՛րո, ջա՜ն,
Ջա՜ն, յա՛րո, ջա՜ն, յա՛րո,
Ջա՜ն, ա՛ղբեր, ջա՜ն:
Շլինքս ծուռն’իր թողել,
Օտարի դուռն’իր թողել.
Ինձ էնպես’իր մոռացել,
Սարի էն կուռն’իր թողել: