อยากจะรู้ว่ามีใคร
ไม่ยอมรับในความยิ่งใหญ่
ต่างยอมรับและคงประจักกันทั่วไป
เมื่อได้เห็นไม่ว่าใครหรอกในคืนเเสงจันทร์ส่อง
ว่าตัวฉันนั้นเป็นที่สุดเกินหน้าใครหมด
ก็แค่ใช้แรงไปเพียงนิดน้อยไม่นักหนาเท่าไหร่
ก็ทำให้ใครพากันตกใจแล้ว
แค่เพียงเสียงและท่าทางฉันเล็กน้อยก็พอ
กล้าแค้ไหนก็ยังต้องกลัวจนสั่นทั้งตัว
และเหมือนทุกๆทีจะกี่ครั้งเหมื่อนเดิม
จนอ่อนล้าลงทุกที ที่ต้องร้องคำราม
เพราะว่า แจ็ค! ผู้น่าเกรงกลัว
เริ่มท้อหัวใจกับเรื่องราวเดิมๆ
ที่ใดสักแห่งลึกไปในห้วงใจ
ช่างดูว่างเปล่า เหงาเกินผู้ใด
ที่ขอบฟ้าไกล นั้นยังมีอะไร
เรื่องราวมากมายที่ยังไม่รู้
ผู้ที่แสนจะยิ่งใหญ่ ต้องคนนี้ไม่ใช้ใคร
จะที่ไหนจะเป็นใครกลัวทุกราย
ถ้าอยู่ใกล้ในรัศมี เจอะฉันโชคเข้าไม่ดี
ดัสนีถูกอ้างอิงใครก็พร่ำ
อย่างนี้มีที่ไหนจะถอดหัวเล่นเมื่อไหร่
ถอดมาแล้วยังคงคุยต่อไม่เป็นไร
จะเป็นอะไรหรือใครก็พ่ายไปทุกราย
ทั้งที่คิดว่าจะเทียบเคียงคงตองคิดใหม่
แต่ใครหละจะรู้ซึ้งและเข้าใจ
ว่าผู้แสนยิ่งยงที่พวกเขายกย่องกัน
นั้นเบื่อสุดจะเล่า ถ้าหากแม้มีใครเข้าใจ
จะต้องเสียเรื่องใดก็จะขอเเลกมา
หัวใจที่ยังเหงาเกินจะทานทน
ต้องการสักอย่างช่วยปลุกเร้าใจ
หลายปีที่ผ่านถึงมีคนชื่นชม
ไม่มีค่าเลย เพราะใจยังเปลี่ยวเหงา