Ο θρήνος του γρύλος [Jack's Lament] [O thrínos tou grýlos] [English translation]

Το γνωρίζουν πολλοί στον ουρανό και στη γη

Ο καλύτερος πως είμαι εγώ

Με ευκολία μεγάλη στο πυκνό σκοτάδι

Προκαλώ ρίγη φόβου με ένα χάδι

Έχω τέτοια εμπειρία που έτσι απλά μπορώ

Να σου κόψω αμέσως τη χολή

Κι όλοι που θα πουν ότι είναι δυνατοί

Τους τσακίζω με ένα βλέμμα στη στιγμή

Μα αυτό συνεχώς είναι βαρετό

Στο μικρό μου κρανίο τα 'χω πάρει κι εδώ

Κι εγώ ο Τζακ ο βασιλιάς

Κουράστηκα, δεν αντέχω πια

Εδώ βαθιά στον γκρι σκελετό

Υπάρχει πια ένα κενό

Μα νοσταλγώ απ' το παρελθόν

Μια ανάμνηση που ακόμα αγνοώ

Έχω τόση οργή μοιάζει μύχια, φριχτή

Να τρομάζω στην τύχη όποιον βρω

Και στην άκρη του κόσμου

Ο λεπτός σκελετός μου

Προκαλεί σ' όλους έναν πανικό

Μια και είμαι νεκρός θα μπορώ προφανώς

Και του Σαίξπηρ στίχους ν' απαγγείλω

Σ' ανύποπτη στιγμή μια κραυγή μου αρκεί

Και μπορώ στον Κάτω Κόσμο να σας στείλω

Μα ποιος θα μπορούσε να σκεφτεί

Πως ο βασιλιάς με τη σάπια μορφή

Στη χώρα αυτή τα 'χει όλα βαρεθεί

Θα έδινε τα πάντα φτάνει να σωθεί

Σιγά σιγά το ίδιο κυβερνώ

Πια δε χωράω στον σκελετό

Ο,τι έμαθα δεν είναι αρκετό

Να συγκρατεί το δάκρυ αυτό