Precies hoe weet ik niet, maar ik geef toe dat men mij ziet
Als expert in datgeen wat ik doe
Als het aankomt op pesten of ‘n eng gebaar,
Is het waar, ben ik simpelweg de beste
Zelfs de allerstoerste gasten heb ik zo op de kast
Mijn verrastalent staat buiten kijf
Ja, ik jaag met ‘n blik en de kleinste kik
Zelfs de stoerste vent de stuipen op het lijf
Maar na elk jaar weer het gekrijs en gegil,
Wordt het meer en meer me eigenlijk te veel
En ik, vorst van Halloween
Kan, eerlijk gezegd, geen pompoen meer zien
Er gaat ‘n vreemd gevoel door mij heen
‘n Leegte hier, door merg een been
Soms drukt de zware last van mijn lot
En voel ik die tot op het bot
Ben de meester van angst, ja, van mij word je het bangst
Ik hou ieder het langst uit z’n slaap
Ik laat iedereen schrikken, ik zet bangeriken
Zonder blikken of blozen voor aap
Leven doe ik niet meer, dus dit doet mij geen zeer
Dus ik wil nog wel eens Shakespeare reciteren
En je hoort het verschil, ik krijg iedereen stil
Omdat ik daarmee mijn gil kan repeteren
Maar wie, o wie heeft er nu sympathie
Voor een oud skelet dat het eigenlijk niet meer redt?
De vorst van Halloween, in hoogsteigen persoon
Doet het allerliefst nu afstand van zijn troon
Er gaat ‘n vreemd gevoel door mij heen
Die leegte snijdt door merg en been
Hoe mooi en fijn de roem soms ook is
Het maakt geen eind aan dit gemis