آنچه را می‌پرورانی پشتِ پیشانی بگو
بی‌نقاب از چهره‌های بِکرِ پنهانی بگو
ای کاش تنهایی نبود این در کنارم ماندنت
جاده می‌رقصد به سازِ بی‌محابا راندنت
باد و طوفانی که هم‌تصمیم کوچت می‌وزند
از تمام ردِ پاهاشان پشیمان می‌شوند
مانده در خاطرِ شاخه‌ام لحنِ میوه چیدنت
مانده بر اندامِ پروازِ من عطرِ پَر کشیدنت
ای کاش تنهایی نبود این در کنارم ماندنت
جاده می‌رقصد به سازِ بی‌محابا راندنت
باد و طوفانی که هم‌تصمیم کوچت می‌وزند
از تمام ردِ پاهاشان پشیمان می‌شوند