Ήθελα να `μουνα πασάς
ο κόσμος να με τρέμει,
να’ χα στην εξουσία μου
το πιο όμορφο χαρέμι.
Με γυναίκες τις πιο φίνες,
με τουρκάλες κι αραπίνες.
Τον αργιλέ μου να `πινα
μες στον χρυσό οντά μου
η πιο μικρή χανούμισσα
ν’ ανάβει τη φωτιά μου.
Η χανούμ, θέλει δε θέλει
θα χορεύει τσιφτετέλι.
Ε ρε, πασάς που θα `μουνα
με τα τρελά καπρίτσια!
Και για σωματοφυλακή
τριγύρω μου κορίτσια.
Τον καφέ μου μες στον δίσκο
αλά τούρκα να τον βρίσκω.