Italian Folk - Sciur padrùn da li bèli braghi bianchi

1

Sciur padrùn da li bèli braghi bianchi,

föra li palanchi, föra li palanchi.

Sciur padrùn da li bèli braghi bianchi,

föra li palanchi ch’andùm a cà.

A scüsa, sciur padrùn,

sa l’èm fat tribülér:

i éran li prèmi vòlti,

i éran li prèmi vòlti.

A scüsa sciur padrùn

sa l’èm fat tribülér:

i éran li prèmi vòlti,

ca ’n saiévum cuma fér.

Sciur padrùn da li bèli braghi bianchi,

föra li palanchi, föra li palanchi.

Sciur padrùn da li bèli braghi bianchi,

föra li palanchi ch’andùm a cà.

Prèma a l’rancàun,

e pò dòpo a l’s-ciancàun,

e adès ca l’èm tòt via,

e adès ca l’èm tòt via.

Prèma a l’rancàun

e pò dòpo a l’sciancàun,

e adès ca l’èm tòt via,

al salütém e pò ’ndèm via.

Sciur padrùn da li bèli braghi bianchi,

föra li palanchi, föra li palanchi.

Sciur padrùn da li bèli braghi bianchi,

föra li palanchi ch’andùm a cà.

Al nòster sciur padrùn

l’è bòn cóme ’l bòn pan,

da stér inséma a l’èrsen,

da stér inséma a l’èrsen.

Al nòster sciur padrùn

l’è bòn cóme ’l bòn pan,

da stér inséma a l’èrsen,

al dis «Fé andér cal man.»

Sciur padrùn da li bèli braghi bianchi,

föra li palanchi, föra li palanchi.

Sciur padrùn da li bèli braghi bianchi,

föra li palanchi ch’andùm a cà.

E non va più a mesi

e nemmeno a settimane,

la va a pochi giorni,

la va a pochi giorni.

E non va più a mesi

e nemmeno a settimane,

la va a pochi giorni,

e poi dopo andiamo a cà.

Sciur padrùn da li bèli braghi bianchi,

föra li palanchi, föra li palanchi.

Sciur padrùn da li bèli braghi bianchi,

föra li palanchi ch’andùm a cà.

E non va più a mesi

e nemmeno a settimane,

la va a poche ore,

la va a poche ore.

E non va più a mesi

e nemmeno a settimane,

la va a poche ore,

e poi dopo andiamo a cà.

Sciur padrùn da li bèli braghi bianchi,

föra cal palanchi, föra cal palanchi.

Sciur padrùn da li bèli braghi bianchi,

föra cal palanchi ch’andùm a cà.

Incö l’è l’ùltim giüren

e admàn l’è la partenza,

farém la riverenza,

farém la riverenza.

Incö l’è l’ùltim giüren

e admàn l’è la partenza,

farém la riverenza

al nòster sciur padrùn.

Sciur padrùn da li bèli braghi bianchi,

föra cal palanchi, föra cal palanchi.

Sciur padrùn da li bèli braghi bianchi,

föra cal palanchi ch’andùm a cà.

E quand al tréno s-céffla,

i mundéin a la stassión,

con la cassiètta in spala,

con la cassiètta in spala.

E quand al tréno s-céffla,

i mundéin a la stassión,

con la cassiètta in spala,

su e giù per i vagón.

Sciur padrùn da li bèli braghi bianchi,

föra cal palanchi, föra cal palanchi.

Sciur padrùn da li bèli braghi bianchi,

föra cal palanchi ch’andùm a cà.

Quando saremo a casa

dai nostri fidanzati,

ci daremo tanti baci,

ci daremo tanti baci.

Quando saremo a casa

dai nostri fidanzati,

ci daremo tanti baci,

tanti baci in quantità.

Sciur padrùn da li bèli braghi bianchi,

föra cal palanchi, föra cal palanchi.

Sciur padrùn da li bèli braghi bianchi,

föra cal palanchi ch’andùm a cà.

1. Questo è un canto popolare delle mondine, le donne che giravano per tutto il nord Italia per lavorare nelle risaie.

La lingua è una specie di lingua franca usata dalle mondine per comunicare tra loro (che parlavano dialetti diversi), consistente in un misto di italiano e vari dialetti (veneto, lombardo, emiliano, piemontese,…).

https://it.wikipedia.org/wiki/Sciur_padrun_da_li_beli_braghi_bianchi