ที่รัก ถ้าหากคุณจะทิ้งฉันไป
ได้โปรดทิ้งมอร์ฟีนไว้ที่ประตูด้วย
เพราะฉันคงต้องกินยารักษาตัวอย่างหนัก
เพื่อที่จะรับรู้ว่าเมื่อก่อนเราเคยมีกัน
แต่ตอนนี้เราไม่มีกันอีกแล้ว
ไม่มีความศรัทธาใดที่จะช่วยฉันได้
ไม่ว่าฉันจะคุกเข่าอยู่บนพื้นนานแค่ไหน
โปรดจงจดจำทุกการเสียสละและอุทิศตัวที่ฉันได้ทำลงไป
เพื่อที่จะทำให้คุณอยู่เคียงข้างฉัน
เพื่อไม่ให้คุณเดินจากไป
เพราะแสงอาทิตย์จะเลือนหายไป
ถ้าฉันเสียคุณไป ที่รัก
และจะไม่มีท้องฟ้าที่สดใส
ถ้าฉันเสียคุณไป ที่รัก
เหมือนดั่งเมฆที่มืดครึ้มและหม่นหมอง
ดวงตาของฉันคงเป็นเช่นนั้น หากคุณเดินจากไป
ทุกวันจะมีแต่ความโศกเศร้า
เหมือนสายฝนที่ตกลงมา สายฝน
ฉันไม่เคยได้เป็นคนโปรดของแม่คุณเลย
พ่อของคุณก็ไม่เคยแม้แต่มองตาฉัน
ถ้าหากฉันอยู่ในสถานะเดียวกับพวกเขา ฉันก็คงทำแบบนั้นเหมือนกัน
แล้วก็พูดว่า “ลูกสาวสุดที่รักของฉัน
ไปคบกับผู้ชายเสเพลคนนั้นอีกแล้ว”
แต่พวกเขาแค่หวาดระแวงกับอะไรที่พวกเขาไม่สามารถเข้าใจได้
แต่ที่รัก รอดูฉันทำให้พวกเขาเปลี่ยนใจนะ
เพื่อคุณ ฉันจะพยายาม จะพยายามและพยายาม
ฉันจะเก็บเศษส่วนที่แตกร้าวจนมีแผลลึก
ถ้าหากสิ่งนั้นทำให้คุณเป็นของฉัน
เพราะแสงอาทิตย์จะเลือนหายไป
ถ้าฉันเสียคุณไป ที่รัก
และจะไม่มีท้องฟ้าที่สดใส
ถ้าฉันเสียคุณไป ที่รัก
เหมือนดั่งเมฆที่มืดครึ้มและหม่นหมอง
ดวงตาของฉันคงเป็นเช่นนั้น หากคุณเดินจากไป
ทุกวันจะมีแต่ความโศกเศร้า
เหมือนสายฝนที่ตกลงมา สายฝน
อย่าพูดว่า (อย่าพูดคำว่า)
ลาก่อน (ลาก่อน)
อย่าพูดว่า (อย่าพูดคำว่า)
ลาก่อน (ลาก่อน)
ฉันจะเก็บเศษส่วนที่แตกร้าวจนมีแผลลึก
ถ้าหากสิ่งนั้นทำให้ทุกอย่างถูกต้องเหมาะสม
เพราะแสงอาทิตย์จะเลือนหายไป
ถ้าฉันเสียคุณไป ที่รัก
และจะไม่มีท้องฟ้าที่สดใส
ถ้าฉันเสียคุณไป ที่รัก
เหมือนดั่งเมฆที่มืดครึ้มและหม่นหมอง
ดวงตาของฉันคงเป็นเช่นนั้น หากคุณเดินจากไป
ทุกวันจะมีแต่ความโศกเศร้า
เหมือนสายฝนที่ตกลงมา สายฝน