Είναι γλυκό το πιοτό της αμαρτίας.
Ποιος είν' αυτός που δε λαχτάρησε να πιει;
Αυτή τη γλύκα της κλεμμένης ευτυχίας
λίγο πολύ όλοι την έχουμε γευτεί.
Ιστορία μου,
αμαρτία μου,
λάθος μου μεγάλο,
είσαι αρρώστια μου
μες στα στήθια μου
και πώς να σε βγάλω;
Παρακαλώ, πότε να 'ρχεται το βράδυ,
πότε να 'ρθει εκείνη η ώρα η γνωστή
που θα φανείς όπως ο κλέφτης στο σκοτάδι
κι απ' τη λαχτάρα η καρδιά μου θα σφιχτεί.
(×2):
Ιστορία μου,
αμαρτία μου,
λάθος μου μεγάλο,
είσαι αρρώστια μου
μες στα στήθια μου
και πώς να σε βγάλω;