Istanbul Istanbul olali [Greek translation]

Ξαπλώνοντας πάνω σε μία πέτρα στη μέση της Κανλίτζα

Βάζω τα δάκρυα μου να κολυμπήσουν ευθεία προς το κάστρο

Δεν υπάρχει τίποτα να κάνω, ήθελε να φύγει και έφυγε

Και καταλαβαίνω και νιώθω τόσο πόνο, τελείωσε μόνο απ' τη μία πλευρά

Τώρα μου χρειάζεται ένας νότιος άνεμος, ένα κουπί, ένα καίκι

Στη κρυψώνα υπάρχουν μερικά μπουκάλια με ρουμπίνια, το έδαφος και ο ουρανός κόκκινος

Βρίζω ότι ήρθε, ότι έφυγε, αν είναι ντροπή, ας είναι ντροπή

Το πρωινό αστέρι που έμεινε απ' το βράδυ πέφτει πάνω μου

Αχ, από τότε που η Κωνσταντινούπολη είναι η Κωνσταντινούπολη

Δεν έχει δει ποτέ τόσο πόνο

Εξαντλούμαι από τον έρωτα μου

Δεν μου έμεινε ίχνος περηφάνιας

Αχ, από τότε που η Κωνσταντινούπολη είναι η Κωνσταντινούπολη

Δεν έχει δει ποτέ τόσο πόνο

Εξαντλούμαι από τον έρωτα μου

Δεν μου έμεινε ίχνος περηφάνιας

Τι πόνος, τι πόνος, ο άνθρωπος να ηττηθεί απ' τον ίδιο του τον εαυτό

Η θεραπεία της προδοσίας δε βρέθηκε, η καρδιά είναι μια μεγάλη μαύρη τρύπα

Δεν υπάρχει κάτι να γίνει, καρδιά είναι αυτή κι αγάπησε

Άλλωστε γνωρίζω ένα καινούριο δέρμα, έναν ενθουσιασμό

Τώρα μου χρειάζεται ένας νότιος άνεμος, ένα κουπί, ένα καίκι

Στη κρυψώνα υπάρχουν μερικά μπουκάλια με ρουμπίνια, το έδαφος και ο ουρανός κόκκινος

Βρίζω ότι ήρθε, ότι έφυγε, αν είναι ντροπή, ας είναι ντροπή

Το πρωινό αστέρι που έμεινε απ' το βράδυ πέφτει πάνω μου

Αχ, από τότε που η Κωνσταντινούπολη είναι η Κωνσταντινούπολη

Δεν έχει δει ποτέ τόσο πόνο

Εξαντλούμαι από τον έρωτα μου

Δεν μου έμεινε ίχνος περηφάνιας

Αχ, από τότε που η Κωνσταντινούπολη είναι η Κωνσταντινούπολη

Δεν έχει δει ποτέ τόσο πόνο

Εξαντλούμαι από τον έρωτα μου

Δεν μου έμεινε ίχνος περηφάνιας