Исполинские чёрные грифы [Ispolinskie chornye grify] [Polish translation]

Stoję sama nad urwiskiem

I patrzę w chłodną otchłań,

Już widzę postrzępione skały na dnie ...

Nade mną zagęszczają się cienie,

Gigantyczne czarne sępy,

Te, które bacznie obserwują ruchy ciemnych planet

Zawołaj mnie, zatrzymaj mnie,

Nie pozwól mi stać się ofiarą oszalałych ptaków

Uratuj mnie i zabierz mnie,

I nie pozwól mi więcej spoglądać w dół

Czas ciągnie się zbyt wolno,

Boję się, że nie doczekam świtu,

Zresztą cóż on zmieni, jeśli we mnie jest ciemność ...

Zimne jak brak odpowiedzi kamienie,

Nienasycone, przebiegłe sępy

Będą pożądliwie do samego świtu dziobać moje serce

Znajdź mnie, uwolnij mnie ,

Od szponów i skrzydeł oszalałych ptaków

Przykryj mnie i uspokój mnie

I nie pozwól mi więcej spoglądać w dół

Pod jasnym firmamentem nieba

Pośród ciemnych martwych ulic

Czy jest na świecie ktoś, kto by zatrzymał to wszystko ...

Potępiaj mnie, jeśli chcesz,

Ja jestem już bardzo zmęczona bólem,

I chciałam po prostu usłyszeć słowa miłości

Znajdź mnie, uwolnij mnie,

Moje myśli jak stado oszalałych ptaków.

Zrozum mnie, przytul mnie

I nie pozwól mi więcej spoglądać w dół