Έχω μία αίσθηση λαχτάρας μέσα μου
Την ώρα που διαβάζω το γράμμα της Ρόζμαρι
Η γραφή της είναι ειλικρινής
Αδύνατο να ξεχάσει τα χρόνια που έχασε
Στην απομόνωση
Μιλάει για την αγάπη της
Και όπως διαβάζω το
"Θα πεθάνω μόνη"
Ξέρω ότι πονούσε
Υπάρχει μια συγκεκριμένη λεπτομέρεια εδώ
Το στυλό πρέπει να γλίστρησε στο πλάι
Και άφησε μια κηλίδα
Δίπλα στο όνομά του
Ξέρει ότι αυτός έχει φύγει
Και η απομόνωση
Είναι το μοναδικό που παραμένει
"Η πληγή μέσα μου ξεχύνεται
Για να αναπαυτεί στην όχθη ενός εραστή"