این همه انسان گرسنه رو ببین که باید بهشون غذا برسونیم
یه نگاهی به این همه بدبختی و رنجی که به بار آوردیم بنداز
خیلی ادمای تنها و غمگین همه جا پراکنده هستن
و دنبال چیزهایی که نیاز دارن میگردن
این دنیاییه که ما ساختیم؟
چرا این کار رو کردیم؟
،این دنیاییه که بهش هجوم بردیم
و خلاف قوانین بهش تجاوز کردیم؟
در آخر که همینطور به نظر میرسه
این چیزیه که امروز داریم براش زندگی میکنیم؟
دنیایی که ساختیم؟
تو میدونی،هرروز یه کودک بی پناه و بیچاره متولد میشه
که به یه مقدار توجه همراه محبت توی یه خونۀ شاد و راحت نیاز داره
اونوقت یه جای دیگه یه مرد ثروتمندی نشسته روی تخت باشکوهش
و همینجور بی تفاوت منتظرِ گذشتن زندگیه
این دنیاییه که ما ساختیم؟
همش رو مال خودمون کردیم
این همون دنیاییه که خرابش کردیم
و تا بند بند وجود و استخونش رو از بین بردیم؟
اگرتوی آسمونا خدایی وجود داشته باشه و
پایین رو نگاه کنه چه فکری میتونه بکنه
راجع به کاری که ما کردیم
با دنیایی که اون ساخته؟