Δεν υπάρχω στις αφίσες, στα ταμεία και στις μίζες
Δεν υπάρχω στις οθόνες και στους ένδοξους αιώνες
Δεν υπάρχω στα λαχεία ούτε στην επιθυμία
Δεν υπάρχω στη χημεία, στα κακόγουστα αστεία
Μα υπάρχω στα τραγούδια στην ιδέα την καινούρια
Στο Αιγάλεω, στην Τούμπα και στη Θράκη και στην Κρήτη.
Στα πανό και στην πορεία, στις ουρές στα λεωφορεία
Μες στους δρόμους, στα σχολεία, μας χρωστάει η κοινωνία.
Δεν υπάρχω για αυτούς μα για μένα και για σένα
και τη χάρη δεν τους κάνω να τα δουν όλα καμμένα.
Δεν υπάρχω στα λεφτά τους και στα γούστα τ’ ακριβά τους.
Δεν υπάρχω μες τον τζόγο, στον ανούσιο τους λόγο.
Δεν υπάρχω στην αιτία ούτε στην δικαιολογία
Δεν υπάρχω στην ματιά τους, ούτε μέσα στα μυαλά τους.
Θα υπάρχω να τους φτύνω και το ψέμα τους να γδύνω.
Θα υπάρχω για να τρέχω, για να ζω και να αντέχω.
Θα υπάρχω, θα φωνάζω και τα νεύρα τους θα σπάζω.
Θα υπάρχω, θα γελάω, θ’ αναπνέω, θ’ αγαπάω.