Που πας όταν έπειτα μένεις μόνη;
Η ανάμνηση όπως γνωρίζεις δεν παρηγορεί
Όταν αυτή για παράδειγμα έφυγε,
Μεταμόρφωσα το σπίτι μου σε ναό
Κι από τότε μόνο σήμερα δεν παραμιλώ πια
Να με θεραπεύσει αυτή ήταν ;
Φοβάμαι να σου πω ότι εσύ είσαι
Τώρα είμαστε ήδη περισσότερο κοντά
Εγώ θα ήθελα, δεν θα ήθελα, όμως εφόσον θέλεις
Πως μπορεί ένας σκόπελος
Να συγκρατήσει την θάλασσα
Κι αν δεν θέλω
Γυρίζω ήδη να πετάξω
Στις γαλάζιες εκτάσεις
Και στις καταπράσινες εκτάσεις
Στις τολμηρές καταβάσεις
Και τις εκ νέου αναβάσεις
Πάνω στον ανοιχτό ουρανό
Κι έπειτα κάτω η έρημος
Κι έπειτα και πάλι στην κορυφή
Μ'ένα μεγάλο άλμα
Που πας όταν έπειτα μένεις μόνη;
Δίχως φτερά εσύ το ξέρεις δεν πετά κανείς
Εγώ εκείνη την μέρα βρέθηκα για παράδειγμα
Σχεδόν χαμένος σ'εκείνο το τόσο ευρύχωρο κρεβάτι
Σταλακτίτες στην οροφή οι μέρες μου μ'αυτήν
Εγώ τον θάνατο αγκάλιασα
Φοβάμαι να σου πω ότι για σένα Ξύπνησα
Τώρα πια ανάμεσα μας μόνο ένα βήμα
Εγώ θα ήθελα δεν θα ήθελα όμως αν θέλεις
Πως μπορεί ένας σκόπελος
Να συγκρατήσει την θάλασσα ;
Κι αν δεν θέλω
Γυρίζω ήδη να πετάξω
Στις γαλάζιες εκτάσεις
Και στις καταπράσινες εκτάσεις
Στις τολμηρές καταβάσεις
Και τις εκ νέου αναβάσεις
Πάνω στον ανοιχτό ουρανό
Κι έπειτα κάτω η έρημος
Κι έπειτα και πάλι στην κορυφή
Μ'ένα μεγάλο άλμα