Ben, G. G. Milano’da doğdum ve orada yaşıyorum.
Kendimi İtalyan gibi hissetmiyorum,
ama çok şükür veya maalesef İtalyanım.
Özür dilerim, Sayın Başkan,
kabahat bende değil,
ama şu bizim yurdumuz
nedir bilemiyorum.
Belki de yanılıyorum:
Fikir güzel, güzel olmasına da,
korkarım pek eli yüzü düzgün
bir şiir çıkmaz bundan.
Özür dilerim, Sayın Başkan,
çok da ihtiyaç duymuyorum
İtalyan milli marşına
biraz utanıyorum ondan.
Futbolculara gelince
yargılamak istemem ama
bizimkiler bilmiyorlar milli marşı
veya daha da utangaçlar.
Kendimi İtalyan gibi hissetmiyorum,
ama çok şükür veya maalesef İtalyanım.
Özür dilerim, Sayın Başkan,
çizmeyi aşıyorsam
kendimi hiçbir şeye
ait hissetmediğimi söylerken.
Ve Garibaldi dışında,
bir de diğer şanlı kahramanlar,
bir gerekçe göremiyorum
gurur duymak için.
Özür dilerim, Sayın Başkan,
ama zihnimde fanatizmi var
Kara Gömlekler’in
faşizm döneminde.
Ondan doğdu günün birinde
bu demokrasi.
“Ne de harika!” demek için
epey hayal gücü gerek.
Kendimi İtalyan gibi hissetmiyorum,
ama çok şükür veya maalesef İtalyanım.
Şiirle dolu
bu güzel ülke
çok iddialı
ama Batı dünyamızda
(merkez değil) çeper (ülke).
Özür dilerim, Sayın Başkan,
bu devletimiz
---siz temsil ediyorsunuz onu---
bana biraz dağılmış gibi geliyor.
Fazlasıyla açık
insanların gözünde:
Evet, her şey hesaplanmış,
ama hiçbir şey düzgün işlemiyor.
Herhalde İtalyanların
çok eski geleneklerinden ötürü:
Fazla kaptırıyorlar kendilerini
her tür tartışmaya.
Hatta parlamentoda
hararetli bir hava var
her konuda gırtlak gırtlağa vekiller,
ama sonra değişen bir şey yok.
Kendimi İtalyan gibi hissetmiyorum,
ama çok şükür veya maalesef İtalyanım.
Özür dilerim, Sayın Başkan,
ama kabul edersiniz ki,
var olan sınırlarımızı
dillendirmek zorundayız.
“Bizden adam olmaz” bir yana,
neysek oyuz biz
bir geçmişimiz de var,
unutmadığımız.
Özür dilerim, Sayın Başkan,
ama belki biz İtalyanlar
başkalarına göre biz
spagetti ve mandolinden ibaretiz.
O yüzden, burada öfkeleniyorum
gururlanıyor, övünüyorum
yüzlerine çarpıyorum
Rönesans denen şeyi.
Kendimi İtalyan gibi hissetmiyorum,
ama çok şükür veya maalesef İtalyanım.
Bu güzel ülkenin
biraz irfanı eksik galiba,
fikirleri karışık
ama başka yerlerde doğmuş olsaydım
durum daha da kötü olabilirdi.
Özür dilerim, Sayın Başkan,
artık epey bir gözlemimi aktardım ya,
önemli olduğunu düşündüğüm
bir gözlemim daha var.
Yabancılara nispetle
biz kendimize daha az inanıyoruz,
ama belki anladığımız içindir,
dünyanın küçük bir tiyatro olduğunu.
Özür dilerim, Sayın Başkan,
biliyorum hoşlanmıyorsunuz
“İtalya, İtalya” haykırışını
bir tek maçlarda duymaktan.
Ama biraz ölmeyelim diye
veya belki biraz eğlence olsun diye1
Avrupa’yı kurmuştuk,
İtalya’yı kuralım şimdi.
Kendimi İtalyan gibi hissetmiyorum,
ama çok şükür veya maalesef İtalyanım.
Kendimi İtalyan gibi hissetmiyorum,
ama çok şükür veya maalesef
çok şükür veya maalesef
çok şükür
çok şükür İtalyanım.
1. Puccini’nin Butterfly operasına gönderme: “un po’ per celia e un po’ per non morire” (“biraz eğlence olsun diye, biraz da ölmemek için”). İspanyolca çevirisinde bu göndermeye dikkatimizi çeken annabellanna’ya teşekkürler.