Ў душý тваю кідаю позірк,
Але вочы адводзiш!
Жэсты цела я чытаю,
Яго холад – глупства/дробязь.
Хай, – праўда – ў ім,
І ўсё ж – не тое, –
Не знаю «што».
Ты скажы, нашто
Падман твой?
Бо ты – сыйдзеш.
Хочаш ты сысці,
Кінуць хочаш ты...
Калі ўпэўнены ты ў гэтым, –
Не ўтрымаць цябе.
Заглядваю ў душý тваю я –
Позірк твой не ўпускае!
Жэсты цела я чытаю,
І холад – пусцяк/нішто.
Хай, праўда – у ім,
Ўсё ж нешта не так, –
Не знаю «што».
Ты скажы, нашто
Падман твой?
Бо ты – ўтечеш.
Нáват калі нам
Побач не быць, –
Заўсёды, – (…я)
Кахаю...
Ўсё ж дазволю,
Калі хочаш,
Ўпэўнены, –
Сыйдзі.
Хочаш ты сысці,
Кінуць хочаш ты...
Калі ўпэўнены ты ў гэтым, –
Не ўтрымаць цябе.
...............................
А цяпер нічога ты не абяцаў,
За што змагацца!
Я... знаю, зараз ты калі «такі», –
Сыдзі, і ўсё!
Хочаш ты сысці,
Кінуць хочаш ты...
Калі ўпэўнены ты ў гэтым, –
Не ўтрымаць цябе.
І цябе я бачу наскрозь...
___________________________________
Ў САМУЮ ДУШУ (ЎНУТР)
Я спрабую зазірнуць у самую тваю душу,
Але твае вочы не пускаюць мяне!
Я чытаю рухi твайго цела,
Але яго холад і спакой – нішто (пусцяк/дробязь).
И дробязь – праведнасць,
Але нешта не так, –
Я проста не ведаю.
Ці не скажаш мне,
Чаму ты падманваеш мяне
Нават перад тым, як пайсці/сысцi?
Калі ты хочаш пайсці,
Калі ты хочаш пакінуць,
Калі ты так упэўнены ў гэтым, –
Я не буду ўтрымліваць цябе.
Я спрабую зазірнуць у самую тваю душу,
Але твае вочы не пускаюць мяне!
Я чытаю рухi твайго цела,
Але яго холад і спакой – нішто (пусцяк/дробязь).
И дробязь – праведнасць,
Але нешта не так, –
Я проста не ведаю.
Ці не скажаш мне,
Чаму ты падманваеш мяне
Нават перад тым, як пайсці/сысцi?
Нават калі мы не
Застанемся побач,
Заўсёды/Заўжды
Я (працягваю...) люблю/-іць цябе.
Але я дазволю табе,
Калі ты хочаш,
Калі ты ўпэўнены,
Тады – сыходзь.
Калі ты хочаш пайсці,
Калі ты хочаш пакінуць,
Калі ты так упэўнены ў гэтым, –
Я не буду ўтрымліваць цябе.
...............................................
Цяпер ты не абяцаеш ўжо нічога
Мне, дзеля чаго мы маглі бы змагацца!
Я ведаю, калі ты сапраўды адчуваеш так адразу, –
Гэта самы час, каб сысці!
Калі ты хочаш пайсці,
Калі ты хочаш пакінуць,
Калі ты так упэўнены ў гэтым, –
Я не буду ўтрымліваць цябе.
Зазіраю ў тваю душу...