Το σκοτάδι φωτίζει
Γινόμαστε χειρότεροι καθώς οι μέρες περνάν και συνηθίζουμε να περπατάμε
Το όνειρό μου είναι μια ειρηνική ζωή
Aλλά γινόμαστε τεμπέληδες από την απουσία της διέγερσης
Έσβησαν τα φώτα
Στον δρόμο που συνηθίζαμε να περπατάμε
Ο χρόνος με ενοχλεί μερικές φορές
Και περιτριγυρισμένος από ζεστασιά, εγώ απλά...
Στην κατεύθυνση της ταμπέλας
Η φωτιά αυξάνετε
Θυμάμαι μια απαλή μελωδία
Οι άνθρωποι λένε ότι δεν υπάρχει αιωνιότητα, δεν υπάρχει
Γελάω κι εγώ και λέω ότι είναι ωραίο
Για ό, τι λάμπει, το φως θα σβήσει κάποια μέρα
Θα περπατάμε μέχρι την μέρα που η φωτιά της ζωής θα σβήσει
Γιατί όμως
Σταματήσαμε να σκεφτόμαστε ξαφνικά;
Το όνειρό μου είναι μια ειρηνική ζωή
Αλλά είμαι νευρικός λόγω της έλλειψης γνώσης μου
Αν τρώω κάτι, είναι νόστιμο
Θα παραμείνω προσκολλημένος στη μοίρα μου
Αυτό το μέρος έχει πάρει φωτιά
Και η ουλή καίει, εγώ απλά...
Προς το φως
Το νερό βράζει
Μια νέα μνήμη παίρνει το χέρι μου
Προς την ταμπέλα
Ο νυχτερινός ουρανός χωρίζει
Μια άκαμπτη θεωρία μπλοκάρει
Οι άνθρωποι λένε ότι δεν υπάρχει αιωνιότητα, δεν υπάρχει
Κλαίω ότι είναι οδυνηρό
Ένα μπαλόνι θα ξεφουσκώσει ή θα σπάσει κάποια μέρα
Θα συνεχίσουμε να προστατεύουμε τη πηγή της ζωής
Δεν μπόρεσα να ολοκληρώσω τις σπουδές και να αποφοιτήσω
Δεν μπόρεσα να μιλήσω και η αγάπη καταστράφηκε
Δεν μπορούσα να παίξω και να χωρίσω
Είναι ενοχλητικό
Αλλά δεν είναι η κόλαση
Κάθε παιχνίδι που κάνει ήχο
Και κάθε μαγεία που ξεφορτώνεται τον πόνο
Είναι ο θησαυρός μου
Οι άνθρωποι λένε ότι δεν υπάρχει αιωνιότητα, δεν υπάρχει
Θα περπατάμε μέχρι την μέρα που η φωτιά της ζωής θα σβήσει