Είδα την Ανατολή στη χρυσή της λαρνακα
να έχει το φεγγάρι για μπαντιέρα
Και υπολόγιζα σ'ένα τετράστιχο
να τραγουδήσω στον κόσμο το φως της.
Μα όταν είδα την Ιερουσαλήμ
παπαρούνα σ'ενα βράχο
αφουγκράστηκα ένα θρήνο
όταν από πάνω της έσκυψα.
Δεν το βλέπεις, ταπεινό παρεκκλήσι,
Εσύ που ψυθυρίζεις "Επί γης ειρήνη"
Ότι τα πουλιά κρύβουν τα φτερά τους;
Αυτά τα πύρινα γράμματα: "Κίνδυνος: σύνορα";
Το μονοπάτι οδηγεί στην πηγή
Θα ήθελες να γεμίσεις τη στάμνα σου;
Πάψε, Μαρία Μαγδαληνή
Για αυτούς, το σώμα σου δεν αξίζει νερό
Ινσαλλάχ, Ινσαλλάχ, Ινσαλλάχ, Ινσαλλάχ
Θρηνεί η ελιά την σκιά της
την γλυκιά της σύντροφο, τη φίλη της
που πέφτει πάνω στα ερείπια
αιχμάλωτη σε εχθρική γη.
Σε μια ακίδα του συρματοπλέγματος
η πεταλούδα χάζευε το τριαντάφυλλο
Οι άνθρωποι είναι τόσο τρελοί
που θα με διώξουν αν το τολμήσω.
Θεέ της κολάσεως ή Θεέ επουράνιε
Εσένα που σε βρίσκουμε σε ό,τι σου μοιάζει
σ'αυτή τη γη του Ισραήλ
υπάρχουν παιδιά που τρέμουν.
Ινσαλλάχ, Ινσαλλάχ, Ινσαλλάχ, Ινσαλλάχ
Οι γυναίκες σωριάζονται στην καταιγίδα
Αύριο το αίμα θα ξεπλυθεί
Ο δρόμος είναι φτιαγμένος από θάρρος
Μια γυναίκα για ένα καλντερίμι.
Μα, ω, ναι, είδα την Ιερουσαλήμ
Παπαρούνα σ'ένα βράχο
Ακούω συνέχεια το θρήνο της
με το που σκύβω απάνω της.
Τον θρήνο για έξι εκατομμύρια ψυχές
που δεν έχουν το δικό τους μαρμάρινο μαυσωλείο
και παρόλο το άγονο της άμμου
έχουν εκεί μεγαλώσει έξι εκατομμύρια δέντρα.
Ινσαλλάχ, Ινσαλλάχ, Ινσαλλάχ, Ινσαλλάχ