Κάθομαι στο πάρκο σ' ένα παγκάκι
Αναλογιζόμενη ένα φίλο μου
Ήτανε μόλις εικοσιτριών
Χάθηκε πριν κάνει τη ζωή του
Τον γονάτισε πριν καν το καταλάβει
Μα εκείνος δεν ήθελε να τον δουν οι φίλοι του να κλαίει
Το ήξερε πως η μαύρη μέρα θα ξημέρωνε
Κι εγώ δεν είχα την ευκαιρία να του πω αντίο
Στη ζωή αυτή πιο πολύ απ' όλα αγάπησα εσένα
Για ποιο λόγο;
Γιατί τώρα έχεις χαθεί κι έμεινα να αναρωτιέμαι
Για ποιο λόγο;
Για ποιο λόγο;
Κατηφορίζω τη λεωφόρο
Αναλογιζόμενη έναν άντρα που ήξερα
Ήτανε σαν πατέρας για μένα
Δεν υπήρχε τίποτα που να μην έτρεχε να φέρει σε πέρας
Μου έμαθε τον αυτοσεβασμό
Είπε ότι όλοι από σάρκα κι οστά είμαστε φτιαγμένοι
Γιατί όμως ήταν ανάγκη να του φερθούν διαφορετικά
Δε θα πρεπε να 'χει σημασία ποιον διάλεξες να αγαπήσεις
Στη ζωή αυτή πιο πολύ απ' όλα αγάπησα εσένα
Για ποιο λόγο;
Γιατί τώρα έχεις σβήσει κι έμεινα να αναρωτιέμαι
Για ποιο λόγο;
Ανθρώπινες ζωές με προσπερνούν κι αναρωτιέμαι ποιος θα 'ναι μετά
Ποιος παίρνει τις αποφάσεις, ποιος είναι το μεγάλο μυαλό
Πρέπει μήπως εγώ να πάρω κάποιο μάθημα από όλα αυτά
Η άγνοια δεν είναι ευτυχία
Στη ζωή αυτή πιο πολύ απ' όλα αγάπησα εσένα
Για ποιο λόγο;
Γιατί τώρα έχεις φύγει κι έμεινα να αναρωτιέμαι
Για ποιο λόγο;
Έχεις δει ποτέ τον κολλητό σου μπρος στα μάτια σου να σβήνει
Έχεις δει ποτέ έναν άντρακλα να σπαράζει στο κλάμα
Κάποιοι λένε η ζωή είναι άδικη
Εγώ λέω ότι απλά δε δίνουν δεκάρα
Προτιμούν να γυρίσουν το πρόσωπο από την άλλη
Περιμένοντας να περάσει όλο αυτό
Γιατί πρέπει να προσποιούμαστε
Προσεύχομαι κάποια μέρα να τελειώσει τούτη η ιστορία
Ελπίζω να τελειώσει στη ζωή αυτή
Ελπίζω να τελειώσει μέσα στη ζωή αυτή