Σε έναν κόσμο τόσο μακριά
Στο τέλος μίας ημέρας λήξης
Ένα μικρό παιδί γεννήθηκε και μεγάλωσε
Βαθειά σε ένα δάσος σε ένα κρυμμένο μέρος
Μητέρα δεν είδε ποτέ το πρόσωπό του
Αρχαία πνεύματα του δάσους
Τον έκαναν βασιλιά των ξωτικών και των δέντρων
Ήταν ο μόνος άνθρωπος
Που ζούσε σε αρμονία
Σε τέλεια αρμονία
Τα δάση προστάτευαν, ικανοποιούσαν τις ανάγκες του
Φρούτα από πουλιά, μέλι από μέλισσες
Βρήκε καταφύγιο κάτω από τα δέντρα
Μεγάλωσε με τη συντροφιά τους
Έγιναν η οικοφένειά του
Χίλες εποχές
Πέρασαν απ'αυτόν
Τόσες φορές, είπαν αντίο
Και όταν τα πνεύματα φώναζαν το όνομά του
Να συμμετάσχει για πάντα, για πάντα να μείνει
Εκείνος έγινε ένα πνεύμα του δάσους