Bu hayatın anlamını göremiyorum, sadece devam ediyorum,
Seni unutmaya çalışıyorum, tıpkı senin beni unuttuğun gibi,
Bu sefer alman için hiçbir şey kalmadı geriye,
Bu bir elveda.
Yaz, millerce uzakta,
Ve hiç kimse kalır mısın diye sormayacak.
ve ben, acıyla başa çıkmak için bir şeyler tasarlamalıyım,
ve ben, yağmurdan uzaklaşıp dönmeliyim.
Her şeyin sonlanmasına yakın, mest oluşun sahneleri arasında sürükleniyorum.
bu kayıp içinde doğmuş olan,
ölüm hakkında düşünüşler içimde,
Ruhumun özünü parçalarına ayırıyor.
Yaz, millerce uzakta,
Ve hiç kimse kalır mısın diye sormayacak.
ve ben, acıyla başa çıkmak için bir şeyler tasarlamalıyım,
ve ben, yağmurdan uzaklaşıp dönmeliyim.
Karanlığın hafifçe kaybolduğu ama asla devam etmediği zamanlarda,
Birileri ihtiyacım olduğu zaman beni gözleyecek mi?
Yaz, millerce uzakta,
Ve hiç kimse kalır mısın diye sormayacak.
ve ben, acıyla başa çıkmak için bir şeyler tasarlamalıyım,
ve ben, yağmurdan uzaklaşıp dönmeliyim.