Είναι τόσο παράξενο
Πως μπορεί να σε χτυπήσει
Όταν νομίζεις πως το έχεις ξεχάσει
Αυτό γυρνάει
Την βλέπω στο ινστα
Το βλέπω μέρα παρά μέρα
Και με πονάει
Με στραγγίζει
Για την τελευταία σταλιά ελπίδας
Εσύ δεν θα ξαναγυρίσεις ποτέ σε εμένα
Και κάπως θα ήθελα να κάνω λάθος
Αλλά καλύτερα να μείνεις εκεί που σου είναι καλύτερα
Καλύτερα σε ξεχνάω
Το ήξερα από τότε που σε γνώρισα
Αυτός ο γκρεμός είναι χωρίς πάτο
Αλλά πήδηξα
Αυτή φοράει τα ρούχα
Όπου εγώ τα φορούσα κάποτε
Φιλάει τα δάχτυλα
Όπου και εγώ τα φιλούσα
Αυτή, σε αγαπάει όμορφα
Εσύ, σύμπαν μου
Εύχομαι να έχεις βρει αυτό που επιθυμούσες
Κάτι καλύτερο στην θέση μου
Δεν σε θέλω πια
Δεν σε νιώθω πια
Δεν σε τραγουδάω πια
Και τα ρούχα σου,
Δεν τα ξαναφοράω,
Αλλά ακόμα τα κρατάω
Δεν επιθυμώ να γυρίσεις, δεν επιθυμώ να κάνω πάλι αυτό που δεν μπορώ
Δεν μπορώ να σε κρατήσω
Εσύ είσαι φωτιά, και καταιγίδα, και ναρκωτικό και δηλητήριο
Εγώ δεν μπορώ να σε έχω, είσαι πολύ δυνατός, πολύ πολύς
Εγώ το ήξερα από την αρχή πως θα πονέσει και όντως πόνεσε