Savaştan önce Almanya'da
Dükkan sahibi bir adam vardı
1934'te
Düsseldorf'ta
ve her gece saat 9'u 5 geçe
Rhine'a doğru parkı adımlardı
ve otururdu kıyıda
Nehre bakıyorum
ama denizi düşünüyorum
Denizi düşünüyorum
Nehre bakıyorum
ama denizi düşünüyorum
Küçük bir kız yolunu kaybetmiş
Altın sarısı saçlar ve gri gözler
adamın gözlüklerine yansır
adam kızı izlerken
küçük kız yolunu kaybetmiş
altın sarısı saçlar ve gri gözler
Nehre bakıyorum
ama denizi düşünüyorum
Denizi düşünüyorum
Denizi düşünüyorum
Sonbahar gökyüzünün altında uzanıyoruz
Benim küçük altın kızım ve ben
ve o ne sakin yatıyor