Τι άνθρωπος ήμουν εχθές, σήμερα δεν το ξέρω
Κι αυτό που έλεγες ίσως ήταν αληθινό ή όχι
Όμως είναι σαν την διασταύρωση στην οποία λείπουν τα σήματα.Εγώ μένω εδώ για λίγο,ακόμα λίγο
Εσύ δεν ξέρεις πόσο βασίστηκα σε μας
Εσύ δεν ξέρεις πόσο δύσκολο είναι να ζω
Όμως βρίσκομαι σε ισορροπία δίχως εσένα
Πάνω από το κενό, δίχως διέξοδο ενάντια στον άνεμο
Και βρίσκομαι σε ισορροπία δίχως εσένα
Δίχως δίχτυ, δίχως φωνή
Εδώ μετέωρος ανάμεσα σε ερωτήσεις κι απαντήσεις που δεν έχω.
Γιατί αισθάνομαι μια τηλεόραση δίχως κανάλια
Αυτό που σκέφτομαι ότι αύριο θα έρθει
Εγώ μένω εδώ για λίγο,ακόμα λίγο
Εσύ δεν ξέρεις πόσο βασίστηκα σε μας
Εσύ δεν ξέρεις πόσο δύσκολο είναι να ζω
Όμως βρίσκομαι σε ισορροπία δίχως εσένα
Πάνω από το κενό, δίχως διέξοδο ενάντια στον άνεμο
Και βρίσκομαι σε ισορροπία δίχως εσένα
Δίχως δίχτυ, δίχως φωνή
Εδώ μετέωρος ανάμεσα σε ερωτήσεις κι απαντήσεις που δεν έχω
Το ξέρω ότι ζώντας ο καθένας μαθαίνει
Και τώρα που δεν υπάρχεις πια
Όμως εσύ δεν ξέρεις πόσο το πίστεψα κατά βάθος κάθε μέρα λίγο περισσότερο
Όμως βρίσκομαι σε ισορροπία δίχως εσένα
Πάνω από το κενό, δίχως διέξοδο ενάντια στον άνεμο
Και βρίσκομαι σε ισορροπία δίχως εσένα
Δίχως δίχτυ, δίχως φωνή
Εδώ μετέωρος
Και βρίσκομαι σε ισορροπία δίχως εσένα
Πάνω από το κενό, δίχως διέξοδο ενάντια στον άνεμο
Και βρίσκομαι σε ισορροπία δίχως εσένα
Δίχως δίχτυ, δίχως φωνή
Εδώ μετέωρος ανάμεσα σε ερωτήσεις κι απαντήσεις που δεν έχω.