Ένας καραμελένιος , πολύχρωμος κλόουν, παραμυθά τον λένε , στα νύχια περπατώντας κάθε βράδυ τρυπώνει στο δωμάτιο μου απλά για να πασπαλίσει αστρόσκονη και να μου ψιθυρίσει "κοιμήσου όλα καλά θα πάνε".
Κλείνω τα μάτια μου και μες την μαγική νύχτα πλανιέμαι σιγοψιθυρίζοντας μια σιωπηλή προσευχή όπως οι ονειροπόλοι κάνουν κι΄ αποκοιμιέμαι για να ρθεις στα όνειρα μου.
Στα όνειρα μου περπατάμε , μιλάμε , είσαι δική μου παντοτινά.
Μα λίγο πριν το ξημέρωμα ξυπνάω κι ΄ εσύ λείπεις , κι αν κλάψω ο πόνος μου δεν φεύγει , το αντίο σου θυμάμαι.
Είναι τόσο άσχημο όλες αυτές οι στιγμές μόνο στα όνειρα μου να συμβαίνουν , μόνο σε όνειρα , σε υπέροχα όνειρα.