Làssame stà 'int'o scuróre;
'o sularo sarrà dulóre,
'o titto disperazióne,
pe tené luntane 'a me tutt'e lluce allère;
'e mmura 'e màrmolo niro
ca ùmmete ancòra chiagnarranno;
'a mùseca mia, suóne zerriante 'e 'nfiérno,
pe nne caccià 'o suónno ammico.
Accussì, spusato ê guaje miéje
e stiso dint'o sebburco mio,
lassa ca i' mòro campanno,
nsì ca vène 'a mòrte,
nsì ca vène 'a morte.