Άδειος είναι ο κόσμος
Η εκδίκηση δεν έχει θέση σε αυτή ή εμένα
δεν μπορώ να βρω άνεση σε αυτό τον κόσμο
τεχνητό δάκρυ
Μαχαιρωμένο σκάφος...έπειτα πάνω, εθελοντές
ευάλωτοι, σοφοί δεν προσκολλούνται
ο κοπανατζής βρίσκει σπίτι
και μια ευχή να κρατηθεί
αλλά υπάρχει μια καταπακτή στον ήλιο
αθανασία
προνομιούχος σαν πουτάνα
θύματα σε αναζήτηση δημόσιας επίδειξης
σαρώνουν ρωγμές στη πόρτα
ιερότερο παρόλο αυτά, πως;
περικυκλωμένος, εκτελέστηκαν κάπως
γράφουν διαλυμένα, πακέτο τσιγάρα στο πάτωμα
ο κοπανατζής βρίσκει σπίτι
και μια ευχή να κρατηθεί επίσης
είδε τη καταπακτή στον ήλιο
αθανασία
δεν μπορώ να σταματήσω τη σκέψη
τρέχω στο σκοτάδι
συνεχίζω με κάποιο σημάδι
ω, γδυμένος και πουλημένος, μάνα
πλειστηριασμένος πήχης
και μουστάκια στο νεροχύτη
οι κοπανατζήδες φεύγουν, δεν μπορούν να μείνουν καιρό
κάποιοι πεθαίνουν για να ζήσουν
ω!