Όταν ήμουν μικρή
Συνήθιζα να διασχίζω τους δρόμους με τα μάτια μου κλειστά
Για να δω αν ο Θεός υπήρχε, και ποτέ δε χτυπήθηκα (από αυτοκίνητο)
Χόρεψα κατά μήκος των ακρών της ταράτσας
Για να δω αν θα έπεφτα, και ποτέ δεν έπεσα
Και για μια στιγμή
Νιώθω αθάνατη
Και δε φοβάμαι
Και δε φοβάμαι
Νιώθω αθάνατη
Επειδή ξέρω ότι Εσύ ήσουν εκεί
Ξέρω ότι Εσύ είσαι εκεί
Κανείς γύρω μου
Δεν πίστευε σε τίποτα, οπότε πώς θα μπορούσα εγώ
Να περιμένω να πιστέψουν απλώς ένα κορίτσι;
Έκλαψα μέχρι να με πάρει ο ύπνος μέσα στο υπνοδωμάτιό μου
Και ορκίζομαι ότι δε θα τους αφήσω ποτέ να συνθλίψουν τον κόσμο μου
Και για μια στιγμή
Νιώθω αθάνατη
Και δε φοβάμαι
Και δε φοβάμαι
Και νιώθω αθάνατη
Επειδή ξέρω ότι Εσύ ήσουν εκεί
Ξέρω ότι Εσύ είσαι εκεί
Ένιωσα σαν ένα λουλούδι
Που προσπαθούσε να φυτρώσει στο πεζοδρόμιο
Και αυτοί περπατούσαν πάνω μου
Ένιωσα σα χιονονιφάδα
Στη μέση της ερήμου
Ευχόμενη να έλιωνα, για να μπορούσα να είμαι ελεύθερη
Νιώθω αθάνατη
Δε φοβάμαι
Όχι, δε φοβάμαι
Και νιώθω αθάνατη
Επειδή ξέρω ότι Εσύ ήσουν εκεί
Ξέρω ότι Εσύ είσαι εκεί
Δε φοβάμαι