Χαμένη στον ήχο των κραυγών μου
Δε μπορώ να σταματήσω τον φόβο των σιωπηλών νυχτών
Ω, πόσο λαχταρώ για τον βαθύ ύπνο, ονειρευόμενη
Την θεά του φανταστικού φωτός
Στο χωράφι μου των χάρτινων λουλουδιών
Και ζαχαρένιων σύννεφων νανουρισμάτων
Κλείνομαι στον εαυτό μου για ώρες
Και κοιτώ τον μωβ ουρανό μου να πετάει από πάνω μου
Παραμένω στην πόρτα
Όπου τέρατα σαν ξυπνητήρια καλούν το όνομά μου
Άσε με να μείνω
Εκεί όπου ο άνεμος θα μου ψιθυρίσει
Εκεί όπου οι σταγόνες της βροχής καθώς πέφτουν λένε από μια ιστορία
Αν χρειάζεσαι να φύγεις απ'τον κόσμο στον οποίο ζεις
Ξάπλωσε και μείνε για λίγο
Παρόλο που μπορεί να μη θυμάσαι πώς να ονειρεύεσαι
Κάτι περιμένει για σένα να αναπνεύσεις ξανά
Στο χωράφι μου των χάρτινων λουλουδιών
Και ζαχαρένιων σύννεφων νανουρισμάτων
Κλείνομαι στον εαυτό μου για ώρες
Και κοιτώ τον μωβ ουρανό μου να πετάει από πάνω μου