Καθυστερώ στο κατώφλι της πόρτας
Όπου τέρατα σαν ξυπνητήρια
Καλούν το όνομά μου
Άσε με να φύγω
Εκεί όπου ο άνεμος θα μου ψιθυρίσει
Εκεί όπου οι σταγόνες, καθώς πέφτουν, λένε μια ιστορία
Στον αγρό μου με τα χάρτινα λουλούδια
Και τα ζαχαρωτά σύννεφα από νανουρίσματα
Ξαπλώνω σκεπτικά για ώρες
Και παρακολουθώ τον μωβ ουρανό μου να αιωρείται ψηλά
Μην λες ότι είμαι ανενημέρωτος
για το ανεξέλεκτο χάος - την πραγματικότητά σου
Ξέρω καλά τι βρίσκεται πέρα από το υπνωτικό μου καταφύγιο
Ο εφιάλτης, για τον οποίο έχω χτίσει τον δικό μου κόσμο να ξεφύγω
Στον αγρό μου με τα χάρτινα λουλούδια
Και τα ζαχαρωτά σύννεφα από νανουρίσματα
Ξαπλώνω σκεπτικά για ώρες
Και παρακολουθώ τον μωβ ουρανό μου να αιωρείται ψηλά
Καταφαγωμένη* από τον ήχο των κραυγών μου
Δεν μπορώ να σταματήσω τον φόβο των ήσυχων νυχτών.
Ω, πόσο νοσταλγώ το όνειρο ενός βαθύ ύπνου
Η θεά του φαντασιώδους φωτός...
Στον αγρό μου με τα χάρτινα λουλούδια
Και τα ζαχαρωτά σύννεφα από νανουρίσματα
Ξαπλώνω σκεπτικά για ώρες
Και παρακολουθώ τον μωβ ουρανό μου να αιωρείται ψηλά